12 Eylül 2010 Pazar

Günler günleri kıyasıya döverken, yalnızca seyirci kalmak onursuzca geliyor. Yorgunum çok ve tuhafım. Yok hiç bir yerde huzur yok sanki. Kabuk tutmaya başlamışken ince bir kan sızdı içime.
Gerçek acı yalnız kaldığında bire bir yaşadığın oluyormuş. Hani bir film karesinde olmadığını hissettiğinde..