ünlülerin hayatları ne kadar zor olmalı. nereye gitseler herkes onları tanıyor, rahat nefes aşlamıyorlar..
özgürlük gibisi var mı?
hele benim gibi bir kova burcunun nefes alabilmesi için ihtiyacı olan tek şey özgürlük..kısıtlanmaya zorlamaya asla gelemiyorum..
burada bazen hatta çoğu kez kendimi kapana kısılmış gibi hissediyorum. nereye adım atsam karşımda bir tanıdık hatta birden fazla.aldığın giydiğin gittiğin yediğin içtiğin güldüğün her şey göz önünde..kendine konuşmalarına hep dikkat etmek zorunda olmak çok kötü.
geniş bir çevreye sahip ve tanınan insanlardan olup bir de küçük minicik bir şehirdeyseniz battı balık yan going oluyor :)
dün eve girdikten en fazla yarım saat sonra telefonum çaldı arkadaşlarımdan biri..araban yoktu gelmişssin nereye gittin diyor :))
hemen rapor veriyorum..
öncesinde bizimkiler dizisindeki sabri bey gibi sürekli camda beni karşılayan komşum soruyor hayırdır nerden böyle diye hahah sanki hiç dışarı çıkmıyoruz..en sevdiğim komşum olduğu için ona da ayrı rapor veriyorum..
zaten çok nadirdir işim vardı deyip kestirip atmam..illa hesap vereceğim..ruhuma işlemiş bu durum.
burada ortalıktan sessizce kaybolmak için ancak buharlaşmak gerek.bunlar görünenler birde görünmeyen perdelerin gerisindekiler var ki onlar ayrı komedi :))

insan her şeye alışıyor..bir gün burayı seveceğim ayrılmak dahi istemeyeceğim aklıma gelmezdi.
sevilecek tek bir şeyi bile yokken hemde.

serin ve güneşli bugün hava..hala yerler çatılar dağlar karlı.
artık tek elimle araba kullanabiliyorum :) ve araba kullanırken cep telefonuyla konuşabiliyorum..aman ne büyük marifet hahahahha

keyfim iyi bugün..ama içte bir yerlerde bağıra bağıra ağlamak istiyorum..ağlarken gülmek..dolu dolu sanki bağrım.
doğum günüm yaklaşıyor ve şubat tatili..ve sonrasında bir mevsim daha bitecek..ve ben yaşaya yaşaya ölüyorum..

keşke bende şimdi istanbul'a doğru yola çıkmış olsaydım..
keşkelere yer yok der annem hep..sözünü dinleyeyim..toparlanayım..öğleden sonra harika bir ziyafet çekeyim arkadaşlarıma..